عفونت‌های تنفسی در مرغ و خروس
مرغ و خروس، که بسیار مستعد ابتلا به عوامل محیطی و عفونی هستند، مستعد ابتلا به طیف وسیعی از عوامل بیماری‌زای تنفسی هستند.
مطالعات اخیر نشان می‌دهد که این عفونت‌ها اغلب به صورت ترکیبی (عفونت‌های همزمان) رخ می‌دهند و شدت آنها را افزایش می‌دهند.
علل اصلی عفونت‌های تنفسی
عفونت‌های تنفسی در طیور به طور گسترده به انواع ویروسی و باکتریایی،قارچی طبقه‌بندی می‌شوند.
عوامل ویروسی رایج شامل ویروس آنفولانزای مرغی (AIV)، ویروس بیماری نیوکاسل (NDV)، ویروس برونشیت عفونی (IBV) و پنوموویروس مرغی (APV) هستند. این ویروس‌ها از طریق هوا، آب آلوده یا تماس مستقیم پخش می‌شوند و به سرعت کل گله را آلوده می‌کنند.
لطفا جهت ویزیت آنلاین پرندگان توسط دکتر حمید حاجی از طریق واتساپ به شماره ۰۹۳۸۲۹۴۴۸۶۸ پیام بدهید. هزینه ویزیت ۲۳۰ هزارتومان است.
عوامل بیماری‌زا
عوامل بیماری‌زای باکتریایی، مانند مایکوپلاسما گالیسپتیکوم (MG)، مسئول بیماری مزمن تنفسی (CRD) در مرغ‌ها هستند.
باعث التهاب مداوم در دستگاه تنفسی می‌شود و اغلب عفونت‌های ویروسی را تشدید می‌کند.
تحقیقات نشان می‌دهد که عفونت‌های همزمان، مانند ویروس برونشیت عفونی (IBV) همراه با آنفولانزای کم‌بیماری‌زای H9N2، منجر به علائم شدیدتری می‌شوند.
عوامل محیطی، مانند ذرات معلق (PM) محیط نگهداری مرغ و خروس، نیز با حمل باکتری‌ها و ویروس‌ها، نقش مهمی در بدتر شدن مشکلات تنفسی دارند.
قارچ آسپرژیلوس معمولاً از طریق بستر آلوده، خوراک کپک زده یا محیط مرطوب منتقل می شود.
علائم و نشانه‌های بیماری تنفسی در مرغ و خروس
عفونت‌های تنفسی می‌توانند به سرعت گسترش یابند.
مرغ‌های مبتلا ممکن است سرفه، عطسه، ترشحات بینی و چشم، تنفس با دهان باز و صداهای خس خس سینه را نشان دهند.
در موارد شدید، علائم شامل کاهش وزن، کاهش تولید تخم مرغ و مرگ ناگهانی است.
ویروس IB به طور خاص دستگاه تنفسی فوقانی را هدف قرار می‌دهد و باعث التهاب در مجاری بینی و نای می‌شود.
در خروس‌ها، عفونت‌ها همچنین ممکن است منجر به کاهش فعالیت جنسی و باروری شوند.
قرار گرفتن طولانی مدت در معرض اندوتوکسین‌های موجود در هوا (از باکتری‌ها) حساسیت به عفونت‌های ویروسی را افزایش می‌دهد.
پیشگیری: کلید موفقیت
پیشگیری در پرورش طیور
پیشگیری در پرورش طیور بسیار مهم است. اقدامات کلیدی عبارتند از:
واکسن‌هایی که ویروس برونشیت عفونی (IBV)، نیوکاسل (NDV) و ویروس آنفولانزای پرندگان (AIV) را هدف قرار می‌دهند باید استفاده شوند.
مطالعات اخیر بر نقش پاسخ‌های ایمنی ذاتی در مبارزه با این ویروس‌ها تأکید دارند.
کنترل دسترسی افراد به مزرعه، ضدعفونی کردن تجهیزات و اطمینان از تهویه مناسب ضروری است.
قرنطینه پرندگان تازه وارد به مدت حداقل ۲ هفته انجام شود.
بستر خشک به جلوگیری از رشد قارچ و باکتری ها کمک می کند.
استفاده از جیره بالانس شده و سالم برای تقویت سیستم ایمنی ضروری است.
عوامل استرس‌زا مانند گرمای بیش از حد، سرمای شدید، حمل و نقل و واکسیناسیون می‌توانند باعث بروز بیماری نهفته شوند.
کاهش گرد و غبار با فیلترهای هوا و کنترل تراکم گله می‌تواند خطرات را به حداقل برساند.
دکتر حمید حاجی
دامپزشک