سیاه شدن پای عروس هلندی

اگر پاهای عروس هلندی شما سیاه شده است، این اغلب نشانه یک مشکل جدی برای سلامتی است که نیاز به بررسی دارد.

پرندگان بیماری را به خوبی پنهان می‌کنند، بنابراین زمانی که علائم قابل مشاهده مانند تغییر رنگ ظاهر می‌شود، ممکن است مشکل پیشرفته باشد.

بدون راهنمایی دامپزشک، درمان‌های خانگی را امتحان نکنید، زیرا می‌توانند وضعیت را بدتر کنند.

علل شایع

عفونت پا (پودودرماتیت)

این یک عفونت باکتریایی (اغلب استافیلوکوک یا سایر عوامل بیماری‌زا) است که از طریق بریدگی‌های کوچک، خراش‌ها یا پوست تحریک شده روی پاها وارد می‌شود.

این بیماری در طوطی‌هایی مانند عروس هلندی رایج است و در صورت عدم درمان می‌تواند منجر به پوسته‌های سیاه، نکروز یا آبسه و در نهایت از دست رفتن انگشتان شود.

عوامل خطری مانند نشیمنگاه نامناسب (مثلاً اندازه یکنواخت، کثیف)، کمبودهای تغذیه‌ای (مثل کمبود ویتامین A، بیوتین، کلسیم یا ویتامین D3)، چاقی، بستر مرطوب/کثیف یا آسیب ناشی از فرودهای سخت.

علائم آن با قرمزی و نازک شدن پوست پا شروع می‌شود و به تورم، زخم، پوسته‌های سیاه/قهوه‌ای، گرما، درد، لنگش یا لنگیدن پیشرفت می‌کند.

در موارد شدید، می‌تواند به استخوان‌ها (استئومیلیت) گسترش یابد یا باعث عفونت سیستمیک شود.

لطفا جهت ویزیت آنلاین پرندگان توسط دکتر حمید حاجی از طریق »واتساپ به شماره ۰۹۳۸۲۹۴۴۸۶۸پیام بدهید. هزینه ویزیت ۱۹۰ هزارتومان است.

نکروز یا قانقاریا

بافت مرده به دلیل آسیب، گردش خون ضعیف یا قطع خونرسانی به پاها/انگشتان پا. این می‌تواند باعث سیاه شدن ناحیه با مرگ بافت شود.

عوامل خطری مانند ضربه، انقباض (مثلاً ناشی از نوارهای تنگ یا مو ،نخ) یا مشکلات اساسی سلامتی.

علائم آن سیاه شدن انگشتان پا، جویدن ناحیه آسیب‌دیده (نشان‌دهنده درد)، بی‌میلی به نشستن روی چوب یا نشستن در ظرف غذا برای راحتی.

مشکلات گردش خون یا قلب

پاهای تیره، بنفش یا سیاه که در لمس سرد به نظر می‌رسند، ممکن است نشان‌دهنده جریان خون ضعیف باشند که به طور بالقوه با بیماری قلبی، عفونت یا کاهش کلی سلامت مرتبط است.

عوامل خطر آن استرس، سوء تغذیه یا مشکلات مادرزادی است.

علائم آن سردی پاها، تغییر رنگ، ضعف، مشکل در نشستن روی چوب یا خوابیدن روی کف قفس است.

کمبودهای تغذیه‌ای یا مشکلات کبدی

سوء تغذیه می‌تواند منجر به پوسته پوسته شدن و ضعیف شدن پوست پاها شود و آنها را مستعد زخم یا تغییر رنگ کند (هرچند همیشه سیاه نیست).

مشکلات کبدی ممکن است ناخن‌ها و منقار را تحت تأثیر قرار دهد و به طور غیرمستقیم بر پاها تأثیر بگذارد.

عوامل خطر آن رژیم غذایی نامناسب سرشار از دانه/چربی و تنوع غذایی کم است.

علائم آن پوسته پوسته شدن پوست، زخم‌های دیر بهبود، لکه‌های طاس روی پاها/ساق پا است.

 درمان‌ها

درمان به علت و شدت بستگی دارد.

اما همیشه با معاینه دامپزشکی (از جمله عکس‌برداری با اشعه ایکس، کشت یا آزمایش خون احتمالی) شروع می‌شود.

خوددرمانی خطر شیوع عفونت یا سمیت را به همراه دارد.

 پیشگیری

 از قطرها و مواد متنوع طبیعی استفاده کنید (به عنوان مثال، شاخه‌های طبیعی از درختان ایمن مانند سیب).

نشیمنگاه‌ها را تمیز و کم ارتفاع نگه دارید تا از افتادن جلوگیری شود.

بستر را خشک و تمیز نگه دارید.

 یک رژیم غذایی غنی از مواد مغذی با پلت به عنوان پایه (۸۰٪+) به علاوه محصولات تازه به پرنده بدهید .

از رژیم‌های غذایی تماماً دانه‌ای برای جلوگیری از کمبودها خودداری کنید.

بررسی‌های منظم پاها را هفتگی از نظر بریدگی، قرمزی یا تغییرات بررسی کنید.

پرنده خود را فعال اما  در شرایط ایمن نگه دارید.

 معاینات سالانه توسط دامپزشک برای تشخیص زودهنگام ضروری است.

از استفاده از کرم، خیساندن پا بدون دستور دامپزشک یا تلاش برای برداشتن هرگونه از ضایعات روی پا توسط خودتان خودداری کنید.

این کار می‌تواند باعث آسیب بیشتر شود.